அது மட்டும் வேண்டாம்

நடந்துச் செல்லும் நதியைக் கேட்டேன்
விழுமின் எழுமின் என்றது

சிறகடித்துப் பறக்க நினைத்தேன்
நில் கவனிச் செல் என்றது

வானச்சல்லடை சளித்துக் கொட்டும்
மழையைக் கண்டேன்
தனித்திரு ஆனால் சேர்ந்திரு என்றது

நகர்ந்துச் செல்லும் மேகக் கூட்டம் கண்டேன்
காத்திரு ஆனால் பசித்திரு என்றது

எது வேண்டாம்
இரத்தத்தைப் பிரித்துப் பார்க்கும்
அன்னப்பறவைகள் வேண்டாம்

இருட்டுத் தோலின் நிறம் பார்த்துக்
கொக்கரிக்கும் சேவல்கள் வேண்டாம்

கற்பனைக்குயவன் தட்டித் தட்டிச் செய்த
கெளரவச் சட்டி வேண்டாம்

ஊர்க்குருவிகளைப் பருந்தாக்கும்
விஞ்ஞானம் வேண்டாம்

விட்டமின்களை ஓரந்தள்ளி விரைவுணவோடு
விண்மீன் பிடிக்க வேண்டாம்

நட்சத்திரங்கள் விழுவதால்
நிலவுக்குக் கோபம் வேண்டாம்

பண மரத்தடியில் உட்கார்ந்து
பால் குடிக்கும் கழுகுகள் வேண்டாம்

மனித நாவுகளை வேட்டையாடும்
நாகரிகக் கோமாளிகள் வேண்டாம்

ஆசைக்குச் சாணைப் பிடிக்கும்
அறிவுக் கொலை வேண்டாம்

புரண்டு புரண்டு படுக்க வைக்கும்
ஞாபகப் புழுக்கள் வேண்டாம்

இஞ்சி டீயும் கிரீன் டீயும்
கரைக்காத கொழுப்பு வேண்டாம்

மருந்தை உணவாக்கி இயற்கையை
இடுகாட்டில் புதைக்க வேண்டாம்

அலங்காரச் சித்திரங்களைத் தேடி
சுவர்கள் தள்ளாட வேண்டாம்

இன்னும் எது வேண்டாம்
என்னை என்னிலிருந்து
பிரிக்கும் நுண்ணறிவு வேண்டாம்

ஓயாது அடிக்கும் மாய அலையில்
அலைக்கழிக்கும் இந்த
அழுக்கு ஜன்மம்இனி வேண்டவே வேண்டாம்

இனி அடுத்த ஜென்மத்திலாவது
பூ பூவாக பூத்துக் குலுங்கட்டும்…

சிங்கப்பூர் , கடற்கரைச் சாலை கவிமாலையின் 10ஆம் ஆண்டு கவிதைப் போட்டியில் பரிசு பெற்றக் கவிதை