கிழக்கும் மேற்குமாய்
தெற்கும் வடக்குமாய் உன்
ஒய்யாரா சிங்கை நகர் வலம்
விடியத் தவறினாலும் நொடி தவறாமல்
படு சுட்டியாய் பக்கத்தில் வந்து நிற்கிறாய்
செங்கதிரோணும் உன் வரவைக்கண்டுதான்
சோம்பலாய் துயிலெழுகிறான்
உன்னுடன் அமைதிப் பயணத்தில் ஆழ்ந்த
நித்திரையும் கைகூப்பி அழைக்கிறதே
தேன்முலாம் பூசிய சொற்களில்
அவ்வப்போது அறிவிப்புக் குயில் கூவி எழுப்புகிறது
அரைமணி அலுவல்
பயணமானாலும் என் கவி அருவி
ஊற்றெடுக்கும் உற்சாகத் தளமும் நீயே
உன்னைத்தேடி நாங்கள் நடக்கவில்லை
தாயைக் கண்ட குழந்தையாய் எங்களைத் தேடி
ஓடி வந்து சுமக்கிறாய்
நீ ஒரு மண்புழு தான்
மண்ணுக்கு உள்ளும் புறமும்
ஊர்ந்து விளையாடுகிறாய்
பூமிக்குள் மு்ச்சடக்கி வெளியில் வந்து விடுகிறாய்
சில நேரங்களில் உருமுகிறாய்
இத்தனைபேரை விழுங்கியும் இன்னுமா அடங்கவில்லை உன் தாகம்
அடங்காப் பசியோடு ஆட்களை அள்ளிக்கொண்டு போக
சிறுத்தைபோல் சீறி வருகிறாயே…
நீ பலருக்கு வரப்பானாய்
நீயின்றி வேறு வழியேது எங்களுக்கு
உன்னைப் பார்க்கும்போதெல்லாம் எனக்கு
அனகோண்டாவை நினைக்கத் தூண்டுகிறது
நீ காற்றின் தோழனா இளங்காற்றில் கலந்து செல்லமாய்
நிலையங்களைத் தொட்டுத் தொட்டுச் செல்கிறாயே…
சோர்வின்றி முகிலாய் நீ அலைந்தாலும்
உன் புகழ் வேறு தேசம் சென்று
எரிவதெப்போது?
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக